Nie ma takiego wydarzenia, organizowanego przez Kongres Polonii Kanadyjskiej Okręg Toronto, gdzie nie pojawiałby się kolor zielony. W polonijnych przemarszach zawsze jest grupa pań, która przyciąga wzrok obserwatorów, zgromadzonycn przy krawężnikach ulic. Zainteresowanie wzbudza zielony kolor ich chust. Kim są te panie i dlaczego noszą kolor zielony.
Zielony kolor nadziei to symbol istnienia “Koła Pań “Nadzieja”, działającego przy Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów Koło 20. Koło powstało w styczniu 2005, ale oficjalną datą włączenia do SPK jest 13 marzec 2005. Cztery lata, wydaje sie krótko, a działalność Koła znana jest już całej Polonii.
Początkowa liczba członkiń 44 szybko osiągnęłla swój dzisiejszy szczyt 98. W Kole zgromadziły się panie o wielu talentach, a największą ich pasją jest śpiew i poezja. Prezesem Koła Pań “Nadzieja” jest pani Halina Drożdżal, która traktuje swoje członkinie, jak własną rodzinę. Wytworzyła się tu niepowtarzalna atmosfera wzajemnego szacunku, w której nie czuje się granicy między życiem rodzinnym i działaniem w organizacji. Panie jednoczą się w radościach, weselach, smutkach i tragediach każdej z nich.
Siłą motywującą Koło jest nadzieja. To piękne słowo przyjęły panie, jako swoją nazwę. Przedmiotem ich działania jest niesienie pomocy tym, których często nadzieja opuściła.
Zapał i entuzjazm dodaje im sił do podejmowania trudnych przedsięwzięć, celem zdobywania środków na funkcjonowanie Koła i na spełnianie zamierzeń. Różne są formy działalności Koła. Wśród nich najważniejsze są sprawy charytatywne. Szczególną troską otacza Koło chore i ułomne dzieci, zarówno w kraju, jak i w Kanadzie.
Środki finasowe uzyskiwane są przez Koło poprzez organizowanie wycieczek, bankietów, loterii, składek i dobrowolnych donacji członkiń. Wspólne wycieczki spełniają ważną rolę w życiu Koła. To nie tylko sposób na podniesienie funduszu. Wycieczki zbliżają członkinie do siebie. Niektóre wycieczki są jednodniowe, inne trwają po kilka dni z noclegami. Zawsze organizowany jest wspólny posiłek i zwiedzanie. Jazdę autobusem urozmaica śpiew, skecze i ciekawostki o zwiedzanym terenie. Nie trudno jest znaleźć w autobusie pań z werwą i humorem. Organizowane po przystępnych cenach, wycieczki pozwalaja zwiedzać miejsca nieznane, które bylyby niedostępne za ceny biur podróży. Wycieczki są ogłaszane dla Polonii i każdy może w nich wziąć udział, jeśli zdąży przed zamknięciem szybko zapełniającej się listy ograniczonych miejsc. Wsród kilkunastu miejsc, które zwiedziło Koło, są m.in. Amerykańska Częstochowa i Nowy York, Fatima i częste wyjazdy do krainy Tysiąca Wysp i Kingston.
Panie otrzymują wiele listów od wdzięcznych dzieci, lub ich opiekunów. Przechowuja je, jak cenne dary uśmiechu i radości. W listach, często ozdobionych rysunkami, dzieci piszą o sobie, podobnie jak Damian, który dzięki pomocy uzyskanej od Koła, ma nadzieję na lepsze życie po ciężkiej operacji uszu. Pierwszy list: “… Mam niebieskie oczy, a włosy mam jasne. Dużo jem, ale jestem chudy. Ja jestem chory, mam chore uszy i żle słyszę. Chodzę do szkoły dla niedosłyszących do klasy VI a. Lubię długo spać i oglądać bajki… Ja jestem trochę smutny, bo wyglądam inaczej niż wszystkie zdrowe dzieci i nie lubię, kiedy ludzie patrzą na mnie. Wstydzę się i dlatego nie chcę wychodzić z domu. Bardzo chciałbym wyglądać tak, jak inni. …”. Ostatni list:“… Jestem bardzo szczęśliwy… Mam nadzieję, że wszystko dobrze się zakończy i będę dobrze słyszał i wyglądał normalnie, jak moi rowieślnicy…”.
Lista poniżej podaje organizacje i dzieci wspierane przez Koło Pań “Nadzieja” poprzez donacje, prezenty i stały kontakt.
- Lubelski Ośrodek Wychowawczy dla Dzieci I Młodzieży Niesłyszącej I Słabo Słyszącej im. Jana Pawla II w Lublinie, otrzymuje regularne donacje.
- 14-letni chłopiec przechodzi obecnie trzy operacje dla odzyskania słuchu dzięki donacjom Koła.
- Hospicjum “Małego Księcia” w Lublinie, gdzie leczy się dzieci chore na raka otrzymuje wsparcie finansowe.
- Czternastoosobowa rodzina ze wsi Józefów w powiecie Biłgorajskim, otrzymuje pomoc w postaci opłacania od dwóch lat codziennej dostawy chleba i bułek z piekarni oraz wysyłki paczki z żywnością, odzieżą i przyborami szkolnymi.
- Ośmioosobowa rodzina, z dzieckiem niepełnosprawnym, wymagającym szczególnej opieki otrzymuje podobna pomoc jak wyżej.
- Chora na stwardnienie rozsiane, poetka z Warszawy, będąca na wózku inwalidzkim przekazanym przez Koło, otrzymuje drobne donacje.
- Składane sa donacje na leczenie dzieci zarówno z ogłoszeń z prośbą o wsparcie, jak i tym, którzy się bezpośrednio zwracają. Wspierane są osoby, które znalazły się nagle w trudnych sytuacjach losowych.
Działalność charytatywna, choć najważniejsza, nie jest jedyną forma wypełniającą życie Koła. Panie włączają się do uroczystości organizowanych przez inne organizacje, zarówno czynnie, jak i poprzez duże poparcie swoim uczestnictwem w imprezach organizowanych w całym środowisku polonijnym. Szczegolnie mocno angażują się panie w życie Kongresu Polonii Kanadyjskiej Okręg Toronto. Kongres docenia ich udział i oferowaną pomoc. Swoją ofiarną pracą i funduszem wspomagają dom Stowarzyszenia Polskich Kombatantów Koło 20, aby słuzył Polonii. Białe obrusy i pokrowce na krzesła, które nadają uroczysty wygląd na specjalne okazje, są darem dla domu kombatantów od pań, które zakupiły materiał i same je uszyły. Obecność Koła w Polonii zaznaczana jest pracą, śpiewem i oczywiście zielonym kolorem nadziei.
Ostatnim największym zamierzeniem Koła Pań “Nadzieja” jest planowany bankiet “Przynieść Nadzieję” z dochodem przeznaczonym dla szpitala “Hospital for Sick Children”. Koło pragnie mieć swój wkład w pokazaniu kanadyjskiemu społeczeństwu, że Polonia troszczy się o dzieci, potrzebujące pomocy w Kanadzie, aby obok uśmiechu dzieci przekazywanego listami z odległej Polsce ujrzeć tutaj z bliska uśmiech na twarzach ich małych rowieslników.
Krystyna Sroczyńska (KPK OT – Komisja Informacji)
